بیماری فارنژیت چیست؟

مجموعه: بیماری ها و راه درمان

فارنژیت ( pharyngitis) به التهاب و عفونت ناحیه حلق و لوزه ها فارنژیت گفته میشود.

حلق را میتوان به سه قسمت :
۱) نازوفارنکس که در خلف حفره بینی قرار گرفته
۲ ) اوروفارنکس که در انتهای حفره دهان واقع شده
۳) هایپوفارنکس که ادامه حلق به طرف پایین تا ابتدای مری است تقسیم میشود.

نازوفارنکس و اوروفارنکس چون ابتدای ورود به دستگاه گوارش و تنفس را تشکیل میدهند لازم است دارای مکانیسم های دفاعی کافی در برابر ورود عوامل بیماریزا باشند. تراکم سلولهای لنفاوی و سلولهای ایمنی در این مناطق ارگانهای جداگانه ای راتشکیل داده اند که مسئولیت آنها دفاع از تهاجم عوامل بیماریزا است.

در پشت نازوفارنکس لوزه سوم ( آدنوئید ) قرار گرفته که در اطفال زیر ۵ سال در اثر عفونتهای مکرر دستگاه تنفس فوقانی میتواند بزرگ شده سبب انسداد نسبی نازوفارنکس شود. در این موارد تنفس کودک مشکل شده و بخصوص در شب – هنگام خواب – با صدا همراه است .

گرفتگی مداوم بینی – صدای تودماغی – برجسته شدن گونه ها و گود شدن سقف دهان از دیگر علائم هیپرپلازی آدنوئید ( لوزه سوم ) محسوب میشود.  در ناحیه اوروفارنکس یا به اصطلاح عادی  حلق  دو لوزه در طرفین قرار دارند که هرگاه عفونتی در آنها ایجاد شود بزرگی ( تورم ) – قرمزی – درد و گاهی تشکیل چرک ( اگزودا ) را بدنبال دارد. عفونت لوزه ها را تونسیلیت ( tonsillitis) مینامند.

عفونت حلق فارنژیت و عفونت حلق توام با لوزه ها را تونسیلوفارنژیت (tonsillo-pharyngitis) مینامند. گرچه عوامل بیماریزا در هر سه گروه مشابه هستند و عوارض و نتیجه بیماری نیز تفاوت چندانی ندارد ولی لازم است تشخیص عفونت حلق به تفکیک موارد فوق بیان شود.

منبع

سرماخوردگی و آنفولانزا چه تفاوت هایی دارند؟

مجموعه: بیماری ها و راه درمان

در اینجا با تفاوت های بین سرماخوردگی و آنفولانزا و علائم آن ها آشنا خواهید شد.
سرماخورده ام؟ یا آنفولانزا گرفته ام؟ هر دوی این بیماری ها در فصول سرد سال زیاد اتفاق می افتند، اما آیا به درستی می دانیم چه تفاوت هایی در این دو بیماری هست؟

علائم سرماخوردگی
سرماخوردگی معمولأ با سوزش و درد گلو آغاز می شود و با سرفه، آبریزش بینی و بعضی مواقع با خروج خلط ادامه پیدا می کند. البته گاهی مواقع کودکان سرماخورده دچار تب بالا نیز می شوند ولی تب به ندرت بزرگسالان را درگیر می کند. علائم بیماری تا 2 الی 3 روز شدید هستند و به تدریج خفیف می شوند. سرماخوردگی معمولأ بین 5 تا 7 روز طول می کشد ولی سرفه ناشی از آن ممکن است ادامه پیدا کند.

عامل سرماخوردگی چیست؟
ویروس “راینوویروس” از خانواده “پیکورناویروس ها” عامل اصلی سرماخوردگی است. همچنین ویروس های دیگری نیز مثل کوروناویورس، آدنوویروس، ویروس پاراآنفلوآنزا و ویروس سین‌سیشیال تنفسی، ممکن است باعث سرماخوردگی شوند. عفونت های باکتریایی نیز ممکن است به سرماخوردگی اضافه شوند که در این صورت علائم بیماری شدیدتر و دوره آن طولانی تر خواهد بود. در این مواقع ممکن است عفونت سینوس ها (سینوزیت)، گلو (فارنژیت) یا گوش (اتیت) را درگیر کند.

فقط پزشک می تواند تفاوت سرماخوردگی ویروسی و میکروبی را تشخیص دهد. با تجویز پزشک ممکن است آنتی بیوتیک نیز برای درمان لازم باشد. در این خصوص حتمأ لازم است که اقدام به خود درمانی و مصرف خودسرانه آنتی بیوتیک نکنیم.

عامل بیماری آنفولانزا و تفاوت آن با سرماخوردگی

بیماری آنفولانزا با سرماخوردگی فرق دارد چون ویروس هایی که باعث آن می شوند از خانواده متفاوتی هستند. آنفولانزا توسط ویروس های خانواده ” ارتومیکسو ویروس ها” ایجاد می شود که به سه گروه (A,B,C) تقسیم می شوند.

منبع

تاری دید را جدی بگیرید

مجموعه: بیماری ها و راه درمان

وقتی احساس می کنیم چشم هایمان ضعیف شده است، شاید افزایش نمره عینک بهترین راه حل برای رفع مشکل نباشد، زیرا تاری دید همیشه دال بر نیاز به تغییر نمره عینک نیست. به گفته متخصصان چشم، علت تاری دید باید توسط پزشک بررسی شود؛ زیرا احتمال دارد فرد مشکل جدی داشته باشد، از جمله:

احتمال سکته:
تاری دید در حمله های ایسکمیک، شایع است. در سکته خفیف (mini-stroke)، انسداد موقت جریان خون ایجاد می شود.
سکته های خفیف، هشدار می دهد که یک سکته کامل در راه است. علایم سکته هــــــای خفیف می تواند خیلی سریع ظاهر شود و خیلی نمی ماند این علایم شامل تاری دید، دیدن نورهای درخشان یا سیاه شدن کامل بینایی است. گاهی برای چند ثانیه، فرد دچار دید خاکستری یا تیره می شود. علایم دیگر شامل تغییر در حس های شنوایی و چشایی، سردرگمی و مشکل گفتاری است.

قند خون بالا :
تاری دید گاه می تواند نشانه مشکل در تمامی بدن باشد. در برخی موارد نیز می تواند علامت خطر اولیه دیابت باشد.
هنگامی که قند خون بالاست، مایعات در چشم جابه جا می شود و اندازه عدسی ها تغییر می کند. با تغییر یافتن عدسی، چشم ها به طور جداگانه روی اشیاء متمرکز می شود اما خبر خوش این است که در اغلب موارد با کنترل کردن قند خون، دید به حالت طبیعی برمی گردد اما اگر به آن توجه نشود و قند خون بالا برود، احتمال آسیب دیدگی شبکیه چشم وجود دارد.

منبع

برگشت ادرار از مثانه به طرف کلیه ها (ریفلاکس ادراری)

مجموعه: بیماری ها و راه درمان

برگشت ادرار از مثانه به طرف بالا و کلیه ها یک بیماری نسبتا شایع است که با عفونتهای ادراری راجعه در کودکان مشخص می شود و اگر به موقع درمان نشود ممکن است سبب از بین رفتن کلیه ها گردد. اصطلاح اصلی، برگشت ادرار از مثانه به حالب است، ولی چون عموم مردم آشنائی با کلمه حالب ندارند، از کلمه کلیه استفاده شده است. در حقیقت ادرار ابتدا از کلیه ها وارد حالبها شده و در مراحل پیشرفته وارد کلیه ها می شود.

برگشت ادرار از مثانه به طرف بالا و کلیه ها چیست؟
در حالت طبیعی محل ورود حالبها به مثانه طوری است که امکان پس زدن ادرار داخل مثانه بداخل حالب و از آنجا به داخل کلیه وجود ندارد. حتی در حالت پری مثانه، هیچ ادراری از مثانه بطرف بالا نمی رود. در علم پزشکی کلیه ها و حالبها را دستگاه ادراری فوقانی و مثانه و مجرای ادرار را دستگاه ادراری تحتانی می گویند. کلا برگشت ادرار از مثانه به طرف بالا و دستگاه ادراری فوقانی را ریفلاکس ادراری می گویند. دستگاه ادراری مسئول دفع سموم و آب زیادی بدن است. اگر کلیه ها آب زیادی را دفع نکنند، انسان در مایعاتی که مصرف می کند غرق می شود.

سیستم یا دستگاه ادراری شامل دو کلیه، دو حالب، یک مثانه و یک مجرای ادراری می باشد. هنگام عبور خون از کلیه ها، سموم و آب زیادی بدن توسط کلیه ها گرفته می شود که در مجموع تشکیل ادرار را می دهند. ادرار تشکیل شده در کلیه ها از طریق دو لوله باریک بنام حالب پائین آمده و وارد مثانه می شود.

ادرار در مثانه جمع می شود و هنگام خالی شدن مثانه، ادرار از طریق مجرای ادرار بیرون می ریزد. در ریفلاکس، ادرار به طرف بالا به یک یا هر دو حالب برگشت پیدا کرده و گاها وارد یک یا هر دو کلیه نیز می شود. اگر ریفلاکس فقط یک حالب و کلیه را گرفتار کند می گویند یک طرفه است و اگر هر دو حالب و کلیه ها را مبتلا سازد می گویند که دو طرفه است.

منبع

۱۰ علامت بیماری هـــای خودایمنی

مجموعه: بیماری ها و راه درمان

بیماری های خود ایمنی در زنان زیر ۶۵سال، از علت های اصلی مرگ و میر است. اما علایم خطر این بیماری ها چیست؟ بیماری های خود ایمنی ارگان های مختلف بدن را تحت تاثیر قرار می دهد اما عامل مشترک این بیماری ها این است که باعث می شود بدن به خود حمله کند. البته، بیماری علت ژنتیکی دارد، بنابراین، سابقه پزشکی خانواده تان را بررسی کنید.

اگر فکر می کنید که بیماری خود ایمنی دارید، لازم است که علایم خطر را بشناسید. در ادامه به برخی از علایم این بیماری اشاره شده است.

۱ - کاهش وزن سریع و بدون دلیل: اولین علامت مشکل است اگرچه خیلی ها دوست دارند وزن کم کنند اما کاهش وزن سریع بدون رژیم گرفتن یا ورزش کردن، می تواند علامت مشکل باشد.

۲ - افزایش وزن سریع و بدون دلیل: همانند کاهش وزن افزایش سریع وزن بدون دلیل نیز می تواند نشانه مشکل باشد.

۳ - خشکی دهان یا چشم: مصرف برخی از داروها باعث خشکی دهان می شود. اما اگر خشکی دهان یا چشم بدون دلیل ایجاد شده است بدانید که مشکلی وجود دارد.

۴ - کاهش توانایی در تمرکز: اگر به طور ناگهانی قدرت تمرکزتان را روی کارهای روزمره از دست داده اید، بدانید که شاید مشکلی مانند بیماری خود ایمنی دارید.

۵ - درد مفصل که غیرعادی است: اگر ناگهان دچار درد مفصل شده اید که قبلا نداشته اید، بهتر است به پزشک مراجعه کنید.

۶ - جوش های مکرر: جوش های مکرر، نشانه مشکل در بدن است.

۷ - بی حسی دست و پا: بی حسی در قسمت های تحتانی بدن نشان دهنده این است که بدن با خود درگیر است در این شرایط لازم است به پزشک مراجعه کنید.

۸ - احساس خستگی مفرط به مدت طولانی: همه ما دچار خستگی می شویم یا گاهی احساس خستگی مفرط می کنیم. اما هنگامی که این حالت مشکل همه روزهای ماست، شاید به این علت است که بدن همه انرژی خود را صرف مقابله با خود می کند.

۹ - شکم درد بدون دلیل: در صورتی که این درد همراه با تغییر در مدفوع باشد، احتمال مشکل بیماری خود ایمنی وجود دارد.

۱۰ - ریزش مو: اگر ریزش مو علت خاصی نداشته باشد یا با علایم ذکر شده همراه باشد می تواند علامت بیماری خود ایمنی باشد.

منبع